De liefde volgens Bart
liedtekst
De liefde volgens Bart
tekst: Thijs Maas
muziek: Thijs Cuppen
als Bart om zes uur
naast z’n bed staat
en opnieuw de lakens schikt
weet hij ineens weer
wat hij droomde
over wie vooral, en schrikt
als Bart die morgen in de keuken
om kwart voor acht precies
de melk in ’t verkeerde glas giet
scheldt hij tegen ’t servies
Bart vervloekt de dag van gister
een probleem erbij is zij
een raadsel met twee onbekenden
zij is x en hij is y
er is geen liefde volgens Bart
slechts deeltjes en chemie
gevoel verandert en verwart
dat is zijn theorie
als Bart die middag in ’t dorp
een appelflap bestelt
beseft hij dat ie onderweg
niet eens z’n stappen heeft geteld
hij draait onrustig in z’n stoel
zijn vaste plekje bij het raam
hij aait de kat van ’t café
en noemt hem bij haar naam
als Bart die avond in z’n bed
zijn hart te snel voelt slaan
dan staat hij op, want nood breekt wet
om aan ’t werk te gaan
iets met behoud van energie
dat wordt ’t kloppend hart
van Bart z’n nieuwe theorie:
de liefde volgens Bart
hij loopt nog vast met ’t bewijs
maar zij loopt met ’m mee
hij telt nog steeds z’n stappen
maar Bart telt nu voor twee
Over dit lied
Al een tijdje speelde ik met het idee om een lied te schrijven over iemand wiens overzichtelijke wereld in de war wordt geschopt door de ongrijpbaarheid van de liefde. (Of, zoals ik in het filmpje wat ongenuanceerder zeg: “Het volgende lied gaat over een autist die verliefd wordt”.)
Nu is een lied schrijven voor mij sowieso vaak juist niet zeggen wat je (of het personage) voelt – dat moet tussen de regels voelbaar worden, zonder dat het er staat – maar bij iemand die zijn uiterste best doet om zijn emoties in bedwang te houden, is dat al helemáál essentieel. Het is waar het lied over gaat.
Ik kwam er niet goed uit. Óf de woorden waren me te expliciet, óf het was me allemaal toch nét te subtiel…
Nu is muziek natuurlijk de ideale manier om een onderstroom voelbaar te maken (zie zo’n beetje elke film-soundtrack). Het kan een tekst/scène van een laag voorzien die je er niet in zou ontwaren als je het alleen zou lezen.
En wat bleek? De ideale muziek voor mijn lied-idee bestond al! Ik herinnerde me de muziek die Thijs Cuppen had gecomponeerd voor een andere gelegenheid en ineens zag ik het voor me… De beelden, de toon, de liefde volgens Bart.
En zo werd dit lied andersom geschreven (ten minste, in vergelijking met hoe ik over het algemeen werk): eerst de muziek, dan pas de tekst.
Okee, misschien is dat iets te zwart-wit. Het is eigenlijk onmogelijk om alleen tekst te schrijven. In tekst zit al zo veel muziek vervat! Ritme, klank, rijm, lengte van zinnen – het is muziek of heeft muzikale implicaties.
Hoe dan ook is het leuk/verfrissend/inspirerend om je werkwijze soms opzettelijk op de schop te nemen. In het geval van dit lied gaf het me de mogelijkheid om weinig directe emotie in de tekst te leggen, omdat de muziek die hele gevoelswereld al oproept. Dankjewel, Cupje!